Nigdy nie mów nigdy. R. 3

Dziś krótko. Uśmiech, Chou. ;)

***

Thea przeciągnęła się, stając przed uchylonym oknem, przez które wpadało do środka rześkie, poranne powietrze. Naciągnęła szlafrok i skierowała się do kuchni, w której panowała nienaturalna, jak na sobotni poranek, cisza i spokój. Nalała gorącą kawę do dużego, czerwonego kubka i upiła spory łyk, delektując się jej gorzko-słodkim smakiem. Oparła się o blat i przymknęła powieki, nasłuchując, czy Akira już się obudził, ale do jej uszu dotarło tylko ciche tykanie zegara w salonie. Sprawdziła godzinę na wyświetlaczu komórki. Coś było nie tak. Zwykle jej młodszy brat kręciłby się dawno po mieszkaniu, przygotowując śniadanie, albo podskakiwał przed telewizorem, zabijając smoki w swojej ulubionej grze na PS3.
Zamyśliła się, próbując znaleźć przyczynę zmiany tego swoistego weekendowego porządku, gdy powietrze rozdarł szczęk przekręcanego klucza. Drgnęła i wychyliła się zaciekawiona, co było na tyle ważne, żeby wyciągnąć brata z łóżka tak wcześnie rano. Ubrany w sportowy strój Akira zrzucił buty, a potem położył siatki z zakupami na blacie i z rezygnacją opadł na krzesło:
- Ja przyniosłem zakupy, więc ty robisz śniadanie, Siostra.
Thea aż odstawiła kubek z wrażenia.
- Kim jesteś i co zrobiłeś z moim bratem?
- No, co?! Jestem wykończony i cholernie głodny! Biegałem.- Zaprotestował brunet, kładąc się na stole i zamykając oczy.
- Postanowiłeś przestawić się na zdrowy tryb życia?- Uniosła z niedowierzaniem brwi panna Aider. 
- Oczywiście. W końcu sport to zdrowie, a ja jestem lekarzem, powinienem dawać przykład swoim pacjentom.- Mruknął, nie podnosząc powiek. 
- A tak na serio?- Bursztynowłosa założyła ręce na piersi.- Przyznaj się. Co tym razem wymyśliłeś?
Zielonooki wyprostował się i spojrzał na siostrę z kwaśną miną.
- Od razu coś wymyśliłem... Żadnego wsparcia w rodzinie. Żadnego!
- Przecież cię znam, Akira. Jogging w sobotni poranek nie leży w twojej naturze.- Thea nie dawała za wygraną. Przez dłuższą chwilę mierzyli się spojrzeniem w milczeniu. 
- Ech, no dobra!- Brunet od zawsze wymiękał jako pierwszy.- Dowiedziałem się, że Konoe-san biega codziennie w Parku Juuban, więc postanowiłem do niej dołączyć, ale najwyraźniej dziś postanowiła zrobić sobie wolne.
Na samo wspomnienie Yuumei Thea poczuła nieprzyjemny ucisk w brzuchu, ale idąc za radą Miny, postanowiła go zignorować.
- Ach, a więc to jest przyczyną twojej nagłej przemiany i wisielczego humoru, przy okazji...- Odwróciła się do niego tyłem i zaczęła wyciągać zakupy z toreb, żeby nie zdradzić swojego poddenerwowania.
- Jakiego wisielczego humoru! Przecież któregoś dnia w końcu na nią wpadnę, czyż nie?- Wyszczerzył się, tworząc w myślach cały scenariusz ich „przypadkowego” spotkania, które da początek całej serii kolejnych zdarzeń. 
- Naprawdę masz zamiar biegać codziennie rano?- Bursztynowłosa spojrzała przez ramię na jego rozmarzoną twarz.
- Tak.
- Tylko dlatego, żeby spotkać pannę Konoe?
- Tak.
- Co jest w niej niby takiego?- Pewne odpowiedzi brata, który był mężczyzną mogącym mieć niemal każdą kobietę, spowodowały, że w gardle Thei urosła wielka gula.
- Jest śliczna, mądra i tajemnicza. Można rzec... Nietuzinkowa. Czy to nie wystarczające?- Rzucił bez zastanowienia.
- A co z Ami?
- Już mnie o to pytałaś. Nic. Znudziła mi się.- Wzruszył ramionami czarnowłosy.
- Akira!!!
- No co?!
Dzwoniący telefon spowodował, że panna Aider posłała tylko bratu pełne wyrzutu spojrzenie. Odebrała połączenie, a głos Taikiego, który dzwonił do niej zaraz po powrocie dyżuru, ukoił tlący się w niej niepokój.


***


Yuumei przebudziła się, przekręcając na drugi bok, ale nie otworzyła oczu. Najpierw poczuła ciepłe promienie słońca na odsłoniętej skórze ramion, a dopiero później do jej zaspanego umysłu dotarły dźwięki krzątaniny i zapach świeżo zmielonej kawy. To właśnie pobudzająca woń, roznosząca się po cały mieszkaniu, spowodowała, że nogi same poniosły ją do kuchni. Z na wpół przymkniętymi powiekami dorwała się do stojącego na blacie kubka, a przyjemne ciepło rozlało się po całym jej ciele, gdy tylko upiła łyk.
- Hej, to moje!- Shinya stanął za nią i wyplątał z jej dłoni kubek, podsuwając inny, w którym nadal wirował lekko brązowy płyn.
- Mmm... Taka jak lubię.- Uśmiechnęła się do bruneta, który mieszał właśnie jajka na patelni.- Zrobiłeś zakupy?
- Jak zwykle, miałaś w lodówce tylko światło. Powiedzmy, że to taki bonus za gościnę.- Spojrzał na nią zaczepnie spod czarnych kosmyków, zarzucając na ramię bawełnianą ściereczkę w zieloną kratkę.
- Że też jeszcze nie wymyślili takiej, która sama się napełnia. Kiepska ze mnie pani domu...- Yuumei przeciągnęła się, a potem usiadła przy stole i podkuliła nogi.
- To na pewno.
- Shin! Mogłeś przynajmniej udać, że jest inaczej! 
- Jestem po prostu szczery. Ale spokojnie, masz w końcu inne zalety.- Na jego ustach pojawił się wilczy uśmiech. 
- To znaczy?- Konoe uniosła głowę w momencie, gdy Shinya pochylił się, stawiając przed nią talerz z jajecznicą.
- Mówię o ładnej, koronkowej bieliźnie, która świetnie na tobie leży.- Usiadł przy stole ze swoją porcją, obserwując, jak fioletowowłosa delikatnie się rumieni. 
- Ile jeszcze będziesz mi to przypominał? To była twoja wina! Wkroczyłeś do mojego mieszkania bez uprzedzenia.
- Biorę ją całą na siebie. Było warto!- Wyszczerzył się, za co otrzymał pociskiem z jajek. 
- Zmieńmy temat.- Srebrnooka spojrzała na niego spod długich rzęs, zajadając przygotowane przez przyjaciela śniadanie.- Gdzie zniknąłeś wczoraj wieczorem?
- Spotkanie biznesowe.- Kogami postanowił uchylić rąbka tajemnicy.- Podpisałem wczoraj kontrakt na projekt i nadzór budowy nowego mostu, dlatego mam do ciebie prośbę...
- Prośbę?- Udała zdumienie Yuumei.- Kogami Shinya ma do mnie prośbę... A więc słucham.
Shin pokręcił głową, uśmiechając się jednak promiennie. Nawet nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo brakowało mu tego jej ironicznego tonu. Zachowywała się znowu tak, jak wtedy, gdy był z nimi Jean.
- Przetrzymasz mnie tu jeszcze jakiś czas, zanim znajdę jakieś wygodne lokum?
- Hmm... Niech się zastanowię...- Wsparła głowę na dłoni, grzebiąc w swoim talerzu.- Mogę się zgodzić, pod warunkiem, że będziesz serwował kawę co rano.
- Hah! I może jeszcze uzupełniał lodówkę?!- Shin wyprostował się, patrząc w jej srebrne, błyszczące radośnie tęczówki.
- No, skoro masz to w pakiecie...- Uśmiechnęła się i posłała w jego kierunku kolejną jajeczną katapultę.